Tα καθαρτικά, ανάλογα με τον τρόπο δράσης τους, διακρίνονται κυρίως στα αυξάνοντα τον όγκο των κοπράνων, τα μαλακτικά, τα αλατούχα και ωσμωτικώς δρώντα και τα διεγείροντα την εντερική κινητικότητα.

Xρήση καθαρτικών δικαιολογείται κυρίως:

α) Για την αντιμετώπιση οξείας δυσκοιλιότητας από οποιαδήποτε παθολογική ή μη κατάσταση.

β) Σε οξείες επίσης καταστάσεις που επιθυμείται αποφυγή προσπάθειας (π.χ. οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου).

γ) Για διαγνωστικούς ή θεραπευτικούς (χειρουργικές επεμβάσεις, δηλητηριάσεις κ.ά.) σκοπούς.

Στις περισσότερες περιπτώσεις δυσκοιλιότητας η εφαρμογή της κατάλληλης δίαιτας με προσθήκη ικανής ποσότητας φυτικών ινών και υγρών καθώς και η σωματική άσκηση αρκούν για την καταπολέμησή της. Χρήση των καθαρτικών που διεγείρουν την κινητικότητα για μακρά χρονικά διαστήματα δεν συνιστάται, εκτός από ασυνήθεις περιπτώσεις βαρειάς χρόνιας δυσκοιλιότητας.