Ουρία ή Ουρικό οξύ… Είναι η ίδια έννοια; ή όχι;

Αρχική » Ουρία ή Ουρικό οξύ… Είναι η ίδια έννοια; ή όχι;

12 Μάι Featured, Αντιμετώπιση-Πρόληψη, Διατροφή-Μύθοι & αλήθειες, Έρευνες, Νοσήματα-Ασθένειες, Υγιεινή διατροφή | Σχόλια

H ουρία και το ουρικό οξύ είναι δύο βασικοί δείκτες της καλής υγείας του οργανισμού. Μάλιστα, παρά την κοινή τους ρίζα καθένας από τους δύο ιατρικούς δείκτες αποτυπώνει την εύρυθμη ή μη λειτουργία τελείως διαφορετικού οργάνου του σώματος: η μεν ουρία ελέγχει τη λειτουργία των νεφρών, το δε ουρικό οξύ συνδέεται με τις αρθρώσεις και ιδίως την ουρική αρθρίτιδα ή ποδάγρα.

Τι είναι η ουρία.

Η ουρία είναι το τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πρωτεϊνών. Παράγεται στο ήπαρ (συκώτι) από τη διάσπαση των πρωτεϊνών, στη συνέχεια περνάει στην κυκλοφορία του αίματος και αποβάλλεται από τους νεφρούς σε καθημερινή βάση. Συγκεκριμένα, πάνω από το 90% της ουρίας απεκκρίνεται από τους νεφρούς και το υπόλοιπο 10% απομακρύνεται από το γαστρεντερικό σωλήνα και το δέρμα.

Πώς συνδέεται με τη νεφρική λειτουργία;

προσδιορισμός της ουρίας στο αίμα είναι μία εξέταση αίματος, που μαζί με τη μέτρηση μιας άλλης ουσίας, της κρεατινίνης, επιτρέπουν στον γιατρό να αξιολογήσει τη λειτουργία των νεφρών. Εάν τα νεφρά δεν λειτουργούν σωστά, τότε τα επίπεδα της ουρίας στο αίμα αυξάνονται. Εάν πάλι υπάρχει σοβαρή ηπατική νόσος ή υποσιτισμός, τότε τα επίπεδα της ουρίας στο αίμα είναι μειωμένα. Οι φυσιολογικές τιμές της ουρίας αίματος είναι 10-50 mg/dl.

Τα σημάδια της αυξημένης ουρίας

Οι αυξήσεις στην ουρία (όπως και στην κρεατινίνη) πολλές φορές δεν έχουν συμπτώματα, ειδικά όταν η ανάπτυξη τους είναι προοδευτική. Συχνά μάλιστα οι διαταραχές στην ουρία ανακαλύπτονται τυχαία σε τσεκ απ. Κάποια από τα συμπτώματα που δίνει η αυξημένη ουρία, είναι η εύκολη κόπωση, η ναυτία, ο εμετός, η ανορεξία, η μεταλλική γεύση, η ευερεθιστότητα, η δυσκολία συγκέντρωσης, η αϋπνία, οι διαταραχές μνήμης.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η τιμή της ουρίας μπορεί να παρουσιάσει αύξηση και εξαιτίας «αθώων» παραγόντων όπως η μεγάλη πρόσληψη νερού και η κατανάλωση πολλών πρωτεϊνών, πχ ποσότητας κρέατος, ή οι παρενέργειες φαρμάκων ή οι μεταβολές στη θερμοκρασία του σώματος. Στις περιπτώσεις αυτές συνήθως η τιμή της επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα μέσω της διατροφής.

Πότε γίνεται η εξέταση

Η εξέταση της ουρίας περιλαμβάνεται σε κάθε προληπτικό εργαστηριακό έλεγχο. Επίσης, σε όλες τις περιπτώσεις που υπάρχουν τα προαναφερθέντα συμπτώματα κατόπιν και της συμβουλής του γιατρού φυσικά.

Η μέτρηση της ουρίας είναι αναγκαία για τη σωστή παρακολούθηση α) των ασθενών που βρίσκονται σε θεραπεία για γνωστή πάθηση των νεφρών, β) των ασθενών που λαμβάνουν φάρμακα, τα οποία μπορεί να έχουν βλαβερή επίδραση στα νεφρά, γ) στο πλαίσιο εργαστηριακής διερεύνησης των ασθενών που προσέρχονται ως επείγοντα περιστατικά, δ) της νεφρικής λειτουργίας πριν από την έναρξη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής.

Τι είναι το ουρικό οξύ

Το ουρικό οξύ είναι μια ουσία που παράγεται από τον οργανισµό κατά τον µεταβολισµό των κυττάρων – για την ακρίβεια είναι το τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών. Παράγεται κυρίως στο ήπαρ και σε μικρότερο βαθμό στους νεφρούς και στο λεπτό έντερο. Κυκλοφορεί στο αίµα σε διαλυτή µορφή και όπως υποδηλώνει το όνομά του, αποβάλλεται κυρίως μέσω των νεφρών καταλήγοντας στα ούρα.
Ωστόσο, όταν αυτή η διαδικασία διαταράσσεται, τα επίπεδα του ουρικού οξέος αυξάνονται.

Τι προκαλεί το αυξημένο ουρικό οξύ

Κανονικά το σώμα αποβάλλει το επιπλέον ουρικό οξύ μέσω των νεφρών στα ούρα. Όταν αυτό δεν συμβαίνει με το σωστό ρυθμό και το ουρικό οξύ ξεπερνάει τα 7mg/dL στο αίμα (υπερουριχαιµία), επέρχεται υπερκορεσμός του αρθρικού υγρού σε ουρικό οξύ και το αποτέλεσμα είναι να σχηματίζονται κρύσταλλοι ουρικού μονονατρίου μέσα και γύρω από τις αρθρώσεις, προκαλώντας φλεγμονή, πόνο και πρήξιμο. Επίσης σχετίζεται ευρύτερα με το φαινόμενο της αρτηριοσκλήρυνσης. Όταν το αυξημένο ουρικό συνυπάρχει με υψηλή χοληστερόλη και τριγλυκερίδια, υπάρχει ιδιαίτερα αυξημένος κίνδυνος για έμφραγμα. Η διατροφή που εμπεριέχει πολλές πουρίνες ευθύνεται για την αύξηση του ουρικού οξέος, κι αυτό συμβαίνει με τροφές όπως τα εντόσθια, οι αντσούγιες, οι ρέγγες, οι κρεατόσουπες, τα αλλαντικά, καθώς και με τις μπίρες.

Η ουρική αρθρίτιδα

Η ουρική αρθρίτιδα, γνωστή παλαιότερα ως ποδάγρα κι ακόμη παλαιότερα ως η νόσος των βασιλιάδων (λόγω της πλούσιας διατροφής τους σε σχέση με τη φτωχή των κοινών θνητών) προσβάλλει 10 φορές περισσότερο τους άνδρες από ότι τις γυναίκες. Στους άνδρες μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή μετά την εφηβεία και στις γυναίκες συνήθως εμφανίζεται μόνο μετά την εμμηνόπαυση. Συχνά προσβάλλεται μόνο μία άρθρωση, συνήθως στα πόδια και ιδιαίτερα στο μεγάλο δάχτυλο, αλλά και στον αστράγαλο, στο γόνατο ή και σπαντιότερα στο χέρι. πόνος και η φλεγμονή φτάνουν στο μέγιστο της έντασής τους μέσα σε 24 με 36 ώρες.