Οι βασικοί μηχανισμοί με τους οποίους τα φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν το μεταβολισμό των θρεπτικών συστατικών είναι δύο και είναι οι εξής α) εκτεταμένος μεταβολισμός και απομάκρυνση της βιταμίνης D, προκαλώντας μια ελάττωση στην απορρόφηση του ασβεστίου και β) παρεμβολή στο μεταβολισμό του φυλλικού οξέος προκαλώντας έτσι μεγαλοβλαστική αναιμία.

Αντιεπιληπτικά φάρμακα όπως η φαινυτοίνη και η πριμιδόνη μπορούν να προκαλέσουν επιτάχυνση του μεταβολισμού της βιταμίνης D. Η ελάττωση της βιταμίνης D μπορεί να οδηγήσει σε ελαττωμένη απορρόφηση ασβεστίου με τελικό αποτέλεσμα την εμφάνιση οστεομαλακίας και ραχίτιδας. Ωστόσο αξίζει να τονισθεί ότι στους περισσότερους ασθενείς η επαρκής διαιτητική πρόσληψη βιταμίνης D κάνει περιττή τη λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D.

Από την άλλη πλευρά συμπληρώματα φυλλικού οξέος μπορούν να προκαλέσουν μειωμένα επίπεδα αντιεπιληπτικών στο αίμα και κατά συνέπεια μειωμένη αντιεπιληπτική δράση.

Φάρμακα ανταγωνιστές του φυλλικού οξέος όπως η μεθοτρεξάτη και η πυριμεθανίνη εμποδίζουν στη σύνθεση πουρινών.

Η ισονιαζίδη και η υδρολαζίνη δυσκολεύουν το μηχανισμό της βιταμίνης Β6 και τα κουμαρινικά αντιπηκτικά ανήκουν στην κατηγορία των ανταγωνιστών της βιταμίνης Κ.

Οι ασθενείς με προβλήματα πηκτικότητας πρέπει να αποφεύγουν την προσθήκη στο διαιτολόγιό τους αρκετών  πράσινων λαχανικών και γενικών πλούσιων σε βιταμίνη Κ διότι στην  αντίθετη περίπτωση δημιουργούνται προβλήματα στην ορθή ρύθμιση της δοσολογίας των αντιπηκτικών.

Με τιμή.

Κριαράς Νικόλαος.

Διαιτολόγος – Διατροφολόγος.