Πώς τα κορεσμένα λίπη

( Saturated Fats )

της διατροφής προκαλούν αντίσταση στην ινσουλίνη!

Η περίσσεια κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών οξέων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο και την εξέλιξη του διαβήτη τύπου 2.

Η κατανάλωση αυτών, παρεμβαίνει στους μηχανισμούς με τους οποίους τα υπερβολικά κορεσμένα λιπαρά οξέα μπορούν να μειώσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη, να καταστέλλουν την παραγωγή ινσουλίνης των βήτα κυττάρων μέσω γλυκολιποτοξικότητας, να αυξήσουν τη γλυκόζη του αίματος και να μειώσουν την παραγωγή ενέργειας στα κύτταρα.

Τα υψηλότερα κορεσμένα λιπαρά οξέα, ιδιαίτερα το παλμιτικό οξύ, μπορούν να μειώσουν τον αριθμό των υποδοχέων ινσουλίνης στο μισό περίπου του κανονικού τους αριθμού. Αυτό συμβάλλει στην υπερινσουλιναιμία, στην αύξηση της γλυκόζης στο αίμα και στη μειωμένη παραγωγή μιτοχονδριακής ενέργειας.
Τα υψηλότερα κορεσμένα λιπαρά οξέα παρεμβαίνουν επίσης στη σηματοδότηση μεταξύ του υποδοχέα ινσουλίνης και του μεταφορέα γλυκόζης. Αυτό μειώνει την ποσότητα της γλυκόζης που μπορεί να εισέλθει στο κύτταρο και αυξάνει τον κίνδυνο αυξημένης γλυκόζης στο αίμα.
Η περίσσεια κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών οξέων έχει βρεθεί ότι καταστέλλει την παραγωγή ινσουλίνης των βήτα κυττάρων και επίσης διεγείρει την απόπτωση των βήτα κυττάρων. Τα υψηλότερα κορεσμένα λιπαρά οξέα μπορούν να μειώσουν την ικανότητα των κυττάρων να παράγουν γλυκογόνο από τη γλυκόζη, μειώνοντας έτσι την αποθήκευση ενέργειας.
Τέλος, τα υψηλότερα κορεσμένα λιπαρά οξέα μπορούν να μειώσουν την παραγωγή μιτοχονδριακής ενέργειας.

Η πρωτεϊνική κινάση Β ενεργοποιεί επίσης τη σύνθεση του γλυκογόνου σε
ακολουθούμενη από τη δράση του ενζύμου αποικοδόμησης της ινσουλίνης.                        Είναι ενδιαφέρον ότι διεγείρουν τη σύνθεση γλυκογόνου από τη γλυκόζη μέσα στο κύτταρο. Αυτό το ίδιο ένζυμο αποικοδόμησης ινσουλίνης καθαρίζει το αμυλοειδές-βήτα από τη σύνθεση γλυκογόνου κι αναστέλλεται από την περίσσεια κορεσμένων λιπαρών ο εγκέφαλος— εκτός αν εξαντλείται λόγω υπερινσουλιναιμίας.

Η μελέτη KANWU περιελάμβανε 162 υγιή άτομα που επιλέχθηκαν τυχαία για να λάβουν μια ελεγχόμενη, ισοενεργειακή δίαιτα για 3 μήνες που περιείχε είτε υψηλή αναλογία κορεσμένων είτε μονοακόρεστων λιπαρών οξέων.
Η ευαισθησία στην ινσουλίνη ήταν 12,5 % χαμηλότερη στη δίαιτα με κορεσμένα λιπαρά οξέα και 8,8 % υψηλότερη στη δίαιτα με μονοακόρεστα λιπαρά οξέα.

Η έκκριση ινσουλίνης δεν επηρεάστηκε.

Αυτά τα αποτελέσματα παρατηρήθηκαν μόνο σε συνολική πρόσληψη λίπους κάτω από το 37% της συνολικής πρόσληψης ενέργειας. Πάνω από αυτό το επίπεδο, παρατηρήθηκε έλλειψη ευαισθησίας στην ινσουλίνη και στις δύο ομάδες.

Η περίσσεια των ολικών λιπαρών οξέων οδηγεί σε αντίσταση στην ινσουλίνη. Έχουν ενοχοποιηθεί περίσσεια μυριστικού, παλμιτικού, στεατικού και ελαϊκού οξέος

Το παλμιτικό οξύ έχει βρεθεί ότι είναι το πιο ισχυρό στη μείωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Έχει βρεθεί παρεμβολή με το υπόστρωμα του υποδοχέα ινσουλίνης, την πρωτεϊνική κινάση-Β και τη φωσφατιδυλινοσιτολη-3-κινάση.

Η δίαιτα και η άσκηση παραμένουν θεραπευτικές επιλογές πρώτης γραμμής για τον διαβήτη τύπου 2.

Μία σταθερή περίσσεια θερμίδων μπορεί να οδηγήσει σε μη αλκοολικό λιπώδες ήπαρ.
πιθανή αναστροφή του διαβήτη τύπου 2.
Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα μπορεί να βλάψουν την παραγωγή ενέργειας

Με εκτίμηση.

Κριαράς Νικόλαος.

Διαιτολόγος – Διατροφολόγος.

Ολόκληρη η έρευνα, ΕΔΩ